Παραγωγή: K+ Film, 2017 – 101’
Σκηνοθεσία: Αντόνιο Παντοβάν
Σενάριο: Φούλβιο Έρβας, Αντόνιο Παντοβάν, Μάρκο Πετενέλο
Ηθοποιοί: Τζουζέπε Μπατιστόν, Τέκο Τσέλιο, Λιζ Σολάρι, Ρομπέρτο Τσιτράν, Σίλβια Ντ’Αμίκο.
Μουσική: Τέο Τεάρντο
Με Ελληνικούς υπότιτλους
«Όσο υπάρχει προσέκο υπάρχει ελπίδα» είναι μία αστυνομική ιστορία διαφορετική από τις άλλες, που εξελίσσεται σε διάφορα επίπεδα. Από τη μία η υπόθεση του Στούκι, που τον υποδύεται ο εξαιρετικός Τζουζέπε Μπατιστόν, με μια ψυχραιμία ασυνήθιστη σε ιστορίες με δολοφόνους και εγκλήματα, που τον οδηγεί όμως εκεί όπου κανένας υπερήρωας δεν έφτασε ποτέ. Από την άλλη πολλές δευτερεύουσες ιστορίες που όμως δεν αποσπούν από την ιστορία-κορμό: η δυναμική ιδιωτική ζωή του Αντσιλότο, το πένθος του Στούκι για την απώλει της μητέρας του και η σύγκρουση με το θείο του. Πάνω απ’ όλα όμως η φωνή μια οικολογικής συνείδησης που δεν ηθικολογεί ούτε γίνεται φορτική.
[Μαρτίνα Γκιρινγκέλι]
Όσο υπάρχει προσέκο υπάρχει ελπίδα
Στους αμπελώνες του Βένετο, εκεί όπου παράγεται το προσέκο, μια σειρά από δολοφονίες αναστατώνει τον τοπικό πληθυσμό ενώ ο μοναδικός ύποπτος είναι νεκρός: πρόκειται για τον κόμη Ντεζιντέριο Αντσιλότο, μεγάλου οινοπαραγωγού που φαινομενικά αυτοκτόνησε με τρόπο θεατρικό και μεγαλοπρεπή. Μια δύσκολη υπόθεση για τον αστυνόμο Στούκι, μισό Πέρση και μισό Βενετό. Ο αστυνόμος πήρε πρόσφατα προαγωγή, είναι αδέξιος αλλά ταλαντούχος, και για να διαλευκάνει την υπόθεση θα πρέπει να λογαριαστεί με τους φόβους του και το παρελθόν του. Όλα αυτά στο αγροτικό περιβάλλον της περιοχής του προσέκο, όπου οι τοπικοί παραγωγοί πασχίζουν για να τη διαφύλαξη της παράδοσής τους. Ο Στούκι καταλαβαίνει σύντομα ότι η λύσην του γρίφου βρίσκεται στην κοσμοθεωρία και στους αμπελώνες του κόμη Αντσιλότο και ότι στα κελάρια του, πίσω από τους φελλούς, τις φιάλες και το οινόπνευμα, ζει ένας κόσμος που όχι μόνο δεν θέλει να εξαφανιστεί, αλλά διεκδικεί και το μέλλον του.
“αφού περασα το έν τρίτο της ζωής μου στη Νέα Υόρκη, ο αστυνόμος Στούκι ήρθε να με πάρει και με επανέφερε στον τόπο μου: ένα μικρό αρχιπέλαγος με γλυκούς λοφίσκους και αμπελώνες που μετατρέπεται γρήγορα σε ένα ξέφρενο οικονομο-τεχνικό λούνα-παρκ: “Η Προσεκοχώρα”. Η ταινία Όσο υπάρχει προσέκο υπάρχει ελπίδα κάτω από τον μανδύα της αστυνομικής ιστορίας εστιάζει τον φακό της πάνω σε μια γεωγραφική περιοχή ασυνήθιστη για τον ιταλικό κινηματογράφο. Πρόκειται για μια έρευνα με σκέψεις και προβληματισμούς για το μέλλον που θέλουμε. Για ένα ύμνο στην αργοπορία και στο πάθος για τη ζωή. Για το πορτραίτο μιας περιοχής μπερδεμένης μεταξύ προόδου και παράδοσης, μεταξύ αριστείας και ντροπής. Για μια ερωτική επσιτολή”.
[Αντόνιο Παντοβάν]
Αντόνιο Παντοβάν (Βιτόριο Βένετο, 1985)
Στα 22 του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε στον κόσμο του κινηματογράφου και της διαφήμισης και μοιραζόταν τον χρόνο του μεταξύ Αμερικής, Ευρώπης και Ασίας. Το 2013 έγραψε και σκηνοθέτησε Jack Attack, επεισόδιο «τρόμου» της σπονδυλωτής ταινίας All Hallow’s Eve 2. Ταξίδεψε μαζί του σε περισσότερα από εκατό φεστιβάλ με δεκάδες βραβεία και διακρίσεις, και αγοράστηκε μεταξύ άλλων από Magnolia, RAI και Mediaset. Το 2015 κέρδισε το βραβείο Premio Speciale Giotto στο Giffoni Film Festival. Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Όσο υπάρχει προσέκο υπάρχει ελπίδα ήταν υποψήφια σε τρεις Χρυσές Σφαίρες (καλύτερης πρώτης ταινίας, καλύτερου σεναρίου και καλύτερης φωτογραφίας) και σε ένα Nastro D’Argento (καλύτερου πρωταγωνιστή).
Το 2019 γύρισε την καινούργια του ταινία Il Grande Passo, με τους Τζουζέπε Μπατιστόν και Στέφανο Φρέζι που υποδύονται δυο αδέλφια.
Τζουζέπε Μπατιστόν (Ούντινε, 1968)
Σπούδασε δραματική τέχνη στη σχολή Scuola d’arte drammatica Paolo Grassi και διακρίθηκε στο θέατρο, όπου το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Premio Ubu καλύτερου δεύτερου ρόλου με το έργο Petito Strenge. Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο στην ταινία Italia – Germania 4-3 (1990), με τους Μάσιμο Γκίνι και Φαμπρίτσιο Μπεντιβόλιο. Μαζί με το σκηνοθέτη Σίλβιο Σολντίνι το 1993 πρωταγωνιστεί στην ταινία Un’anima divisa in due. Με την ταινία Pane e tulipani πάλι του Σολντίνι (1999) τιμήθηκε με το πρώτο Δαυίδ του Ντονατέλο καλύτερου δεύτερου ρόλου. Ακολουθούν το 2000 η ταινία Chiedimi se sono felice και το 2001 η τηλεοπτική σειρά Cuore, το 2003 I ragazzi della via Pal, Al di là delle frontiere (2004) και Una famiglia in giallo (2005).
