Παραγωγή: Rai Cinema, Lucky Red, 2013 – 112’
Σκηνοθεσία: Πάολο Τζούκα
Σενάριο: Πάολο Τζούκα
Ηθοποιοί: Στέφανο Ακόρσι, Τζέπι Κούτσιαρι, Γιάκοπο Κούλιν, Φραντσέσκο Πανοφίνο
Μουσική: Αντρέα Γκουέρα
Με Ελληνικούς υπότιτλους
Ένας από τους λόγους που έπεισαν τον Στέφανο Ακόρσι να δεχτεί να παίξει το πρωταγωνιστικό ρόλο είναι η χρήση του ασπρόμαυρο, μιας τεχνικής, δηλαδή, που καθιστά επικό, αρχετυπικό και σχεδόν τελετουργικό την αφήγηση μέσω της εικόνας. Στην ταινία η απουσία του χρώματος είναι έκφραση της αφαιρετικής πρόθεσης του σκηνοθέτη που θέλησε να μιλήσει για το άθλημα που περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αποτελεί σύμβολο της σύγχρονης ζωής: το ποδόσφαιρο.
Ο σκηνοθέτης κλείνει το μάτι στις ταινίες του Σέρτζιο Λεόνε, με τις αχανείς πεδιάδες τους, τα ρυτιδωμένα πρόσωπα, τα σύννεφα σκόνης και τις μονομαχίες, για να αφηγηθεί τη βεντέτα μεταξύ δυο παρακατιανών ποδοσφαιρικών ομάδων και την επαγγελματική κατρακύλα ενός διαιτητή ο οποίος δέεται να τον δωροδοκήσουν από αφέλειάς αλλά και από ματαιοδοξία. Άξονας της ιστορίας του είναι τα απόλυτα αισθήματα μάλλον παρά οι χαρακτήρες, με την κωμωδία που εναλλάσσεται με τους σκοτεινούς αφηγηματικούς τρόπους και τον μετέωρο χρόνο των γουέστερν ταινιών για να περιγράψει τον έρωτα και το μίσος αντίστοιχα. Στην ταινία επίσης εναλλάσσονται η εθνική γλώσσα με την τοπική διάλεκτο της Σαρδηνίας, νησί που αποτυπώνεται στο μυαλό του θεατή με την άγρια και σκληρή ομορφιά του.
L’arbitro | Ο διαιτητής
Κάθε χρόνο η Μοντεκράστου τιμωρεί σκληρά στο γήπεδο την Ατλέτικο Παμπαρίλε, την χειρότερη ποδοσφαιρική ομάδα του τοπικού πρωταθλήματος της Σαρδηνίας. Η επιστροφή στο χωριό του νεαρού μετανάστη Ματζούτζι ανατρέπει τις ισορροπίες του πρωταθλήματος και η Ατλέτικο Παμπαρίλε αρχίζει να κερδίζει όλους τους αγώνες χάρη στην αξία του νεοφερμένου. Οι περιπέτειες των δυο ομάδων τρέχουν παράλληλα με την επαγγελματική άνοδο του Κρουτσιάνι, φιλόδοξου διεθνούς διαιτητή, και την «βεντέτα» μεταξύ δυο ξαδέλφων ποδοσφαιριστών.
Πάολο Τζούκα (Κάλιαρι 1972)
Σπούδασε κινηματογράφο στο Νέο Πανεπιστήμιο του Κινηματογράφου και της Τηλεόρασης της Τσινετσιτά, και έκανε το ντεμπούτο του το 2003 ως σεναριογράφος της ταινίας Gli angeli di Borsellino (Οι άγγελοι του Μπορσελίνο) του Ρόκο Τσεζάρεο. Το 2009 έγραψε, σκηνοθέτησε και υπήρξε ο παραγωγός της μικρού μήκους ταινίας L’arbitro (Ο διαιτητής), με την οποία κέριδσε το Δαυίδ του Ντονατέλο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας, που αποτέλεσε τη βάση της μετέπειτα ομότιτλης μεγάλου μήκους ταινίας. Το 2019 κυκλοφόρησε η δεύτερη ταινία του με τίτλο L’uomo che comprò la Luna (Ο άνθρωπος που αγόρασε το φεγγάρι).
Στέφανο Ακόρσι (Μπολόνια, 1971)
Η πρώτη του επιτυχία ήταν η ταινία Jack Frusciante è uscito dal gruppo (Ο Τζακ Φρουσιάντε βγήκε από την ομάδα), το 1996, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ενρίκο Μπρίτζι. Ακολούθησε Radiofreccia (Ράδιοβέλος, 1998) σε σκηνοθεσία του ροκ τραγουδιστή Λιγκαμπούε, με την οποία κέρδισε το Δαυίδ του Ντονατέλο. Έπειτα μια σειρά από μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες: L’ultimo bacio (Το τελευταίο φιλί, 2001) του Μουτσίνο, Romanzo Criminale (Εγκληματικό μυθιστόρημα, 2005), Baciami ancora (Φίλα με ακόμα, 2010). Με τον Φερζάν Όζπετεκ είναι ο πρωταγωνιστής των ταινιών Le fate ignoranti (Οι αμόρφωτες νεράιδες, 2001), Saturno Contro (Ανάδρομος Κρόνος, 2007) και Dea Fortuna (Θεά Τύχη, 2019).
