Παραγωγή: Fandango, Rai Cinema, 2012 – 105’
Σκηνοθεσία: Φερζάν Όζπετεκ
Σενάριο: Φερζάν Όζπετεκ
Ηθοποιοί: Έλιο Τζερμάνο,Πάολα Μινατσιόνι,Τζουζέπε Φιορέλο, Μαργκερίτα Μπούι.
Μουσική: Πασκουάλε Καταλάνο
Με Ελληνικούς υπότιτλους
Ο δικός μου Πιέτρο (ο Έλιο Τζερμάνο) ανακαλύπτει κρυμμένες αλήθειες, λέει ο Φερζάν Όζπετεκ. Η ταινία μας, προσθέτει η Φεντερίκα Ποντρέμολι, είναι ένα παιχνίδι αντικατοπτρισμών μεταξύ παρόντος και παρελθόντος, μεταξύ πραγματικού και ψεύτικου. Και οι δυο, και ο σκηνοθέτης και η βοηθός σεναριογράφος, ομολογούν πως οφείλουν πολλά στον Πιραντέλο: λόγω των αντικατοπτρισμών που λέγαμε και λόγω των έξι (συν δυο) χαρακτήρων που μεσούντος το 2012 κυκλοφορούν σαν φαντάσματα μέσα από τις εικόνες της ταινίας. Παρ’ όλο που αυτό που ψάχνουν στην κουζίνα και στην κρεβατοκάμαρα του Πιέτρο δεν είναι ο συγγραφέας, αλλά ένας τρόπος να πάρουν το τρένο και να φύγουν προς τον Βορρά, πέρα από τα σύνορα της εμπόλεμης Ιταλίας του 1943.
Magnifica presenza | Μεγαλοπρεπής παρουσία
Ρώμη. Ο εικοσιοκτάχρονος Πιέτρο είναι ζαχαροπλάστης, εμμονικός, που φεύγει από την γενέτειρά του, την Κατάνια, για να εγκατασταθεί στην Πρωτεύουσα όπου φιλοξενείται προσωρινά από την Μαρία, την ξαδέρφη του, και να γίνει ηθοποιός. Ο Πιέτρο προσπαθεί να μπει στον κόσμο του κινηματογράφου, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, και κάποια στιγμή νοικιάζει ένα διαμέρισμα σε μια μικρή πολυκατοικία στην συνοικία Μοντεβέρντε. Ενθουσιασμένος από το διαμέρισμα και από τα όνειρά του, σύντομα συνειδητοποιεί ότι στο σπίτι του μένουν και άλλοι, μυστηριώδεις συγκάτοικοι, που εμφανίζονται και εξαφανίζονται αναστατώνοντας τον ύπνο και τις νύχτες του Πιέτρο. Οι μεγαλοπρεπείς, ξεχωριστές παρουσίες είναι σκιές ηθοποιών που έζησαν σε άλλες εποχές και σε μια άλλη ιστορία. Παγιδευμένοι σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, ο θίασος ζητάει από τον Πιέτρο να τους βοηθήσει να αποκτήσουν ξανά την χαμένη ελευθερία τους. Ανάμεσα σε λαμπερά δοκιμαστικά στον κινηματογράφο και νόστιμα κρουασάν, ο Πιέτρο θα μάθει να συμβιώνει με τα φαντάσματά του δείχνοντάς τους την πόρτα του σπιτιού και ένα ν διαφορετικό χρόνο για να μείνουν.
Φερζάν Όζπετεκ (Κωνσταντινούπολη, 1959)
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, το 1978 εγκαθίσταται στην Ιταλία για να σπουδάσει Ιστορία του κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και παρακολουθεί μαθήματα Ιστορίας τέχνης στην Ακαδημία Ναβόνα και μαθήματα σκηνοθεσίας στην Ακαδημία δραματικής τέχνης “Σίλβιο ντ’Αμίκο”. Το 1982 είναι βοηθός σκηνοθέτης του Μάσιμο Τροΐζι στην ταινία Scusate il ritardo (Συγγνώμη για την καθυστέρηση). Ως σκηνοθέτης κάνει το ντεμπούτο του το 1997 με την ταινία Il bagno turco – Hamam (Χαμάμ), ταινία που την επαινούν οι κριτικοί και το κοινό στην Ιταλία και το εξωτερικό. Το 1999 είναι η σειρά της ταινίας Harem suare, που συμμετέχει στις Κάννες. Το 2001 με την ταινία Le fate ignoranti (Οι αμόρφωτες νεράιδες) καθιερώνεται ως ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες της γενιάς του και κερδίζει τρία Nastri d’Argento. Το 2003 με την ταινία La finestra di fronte (Το παράθυρο απέναντι) κερδίζει έξι Nastri d’argento και το Δαυίδ του Ντονατέλο 2003 καλύτερης ταινίας. Τα επόμενα χρόνια οι ταινίες του συνεχίζουν την πετυχημένη τους πορεία: Cuore sacro (Ιερά καρδιά 2005), Saturno contro (Ανάδρομος Κρόνος 2007), Un giorno perfetto (Μια τέλεια μέρα 2008), Mine vaganti (Αδέσποτες σφαίρες 2010). Το 2011 σκηνοθετεί την Aida στο πλαίσιο του Maggio Fiorentino και το 2012 σκηνοθετεί La traviata στο θέατρο San Carlo της Νάπολης. Το 2014 επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την ταινία Allacciate le cinture (Δέστε τις ζώνες σας) και το 2017 με Rosso Istanbul (Κόκκινο της Πόλης) βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημά του. Ακολουθούν La dea Fortuna (Η θεά τύχη 2019) και Le fate ignoranti (Οι αμόρφωτες νεράιδες 2020).
Έλιο Τζερμάνο (Ρώμη, 1980)
Κέρδισε το πρώτο Δαυίδ του Ντονατέλο καλύτερου ηθοποιού, τη Χρυσή Σφαίρα και το Ciak d’oro με την ταινία του Ντανιέλε Λουκέτι Mio fratello è figlio unico (Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι 2007). Το 2010 πρωταγωνιστεί στην ταινία La nostra vita (Η ζωή μας) του Ντανιέλε Λουκέτι κερδίζοντας το βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου στο 63º Φεστιβάλ των Καννών, και το Δαυίδ του Ντονατέλο και το Nastro d’argento καλύτερου ηθοποιού. Το 2011 πρωταγωνιστεί στην ταινία Magnifica presenza (Μεγαλοπρεπής παρουσία) του Φερζάν Όζπετεκ, κερδίζοντας τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού. Το 2014 υποδύεται τον Τζάκομο Λεοπάρντι στην ταινία Il giovane favoloso (Ο υπέροχος νεαρός) του Μάριο Μαρτόνε, κερδίζοντας το τρίτο Δαυίδ του Ντονατέλο καλύτερου πρωταγωνιστή, το Premio Pasinetti στο 71ª Φεστιβάλ της Βενετίας και το Nastro d’argento για τον χαρακτήρα της χρονιάς. Το 2020 πρωταγωνιστεί στην ταινία Volevo nascondermi (Ήθελα να κρύβομαι) στο ρόλο του Ιταλού ζωγράφου και γλύπτη Αντόνιο Λιγκαμπούε κερδίζοντας την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και τον Δαυίδ του Ντονατέλο καλύτερου πρωταγωνιστή.
